َّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّ

میستایمت،
چونان دریای آبی
میبویمت،
بسان گل یاس
میرقصانمت در یاد
چون
شکوفه سیبی
در آغوش سرد باد.
ُُُُُُ