من در هوای خاطره ام پر کشیده ام ؟
                       یا به خیال آینه ها سر کشیده ام ؟
این شور و شوق و شعر و شعف کم عجیب نیست
                        مستم ، شراب عشق تو را سر کشیده ام
باور نمی کنی که بگویم اگر از آن 
                        نقاشی گلی که معطر کشیده ام
حتی خیال و خواب چنین دلپذیر نیست،
                         از این حقیقتی که به باور کشیده ام
نگذار تا دوباره اسیر قفس شوم
                         حالا که با شکسته پرم ، پر کشیده ام
امشب چقدر لطف خدا شاملم شده
                          امشب که چشم قافیه را تر کشیده ام
 

َّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّّ

میستایمت،
چونان دریای آبی
میبویمت،
بسان گل یاس
میرقصانمت در یاد
چون
شکوفه سیبی
در آغوش سرد باد.
ُُُُُُ

همه شب من به دنبال خیالات توام

در نماز خم گیسوی محالات توام .

من سرشک از رخ زیبا

زتو می جویم و تنهای توام ،

چه بگویم

که تو خود می دانی که در این شهر غریب

من بیمار تو رسوا شده کوی تمنای توام .

سر به بالین تو ،

در حالت مستی که گذارم

مهر دل می شود و ذکر تو همراه دلم ،

چه کنم از غم دل ؟!

گم شده ی شانه غمهای توام .